จังหวัดลำพูน

ลำพูน เป็นจังหวัดหนึ่งในภาคเหนือตอนบนอยู่ติดกับ เชียงใหม่ ลำปาง และ ตาก

ประวัติศาสตร์
ลำพูนชื่อเดิมนครหริภุญชัย ลำพูนเป็นเมืองที่ดีที่สุดของภาคเหนือ ในสมัยทวารวดีเป็นราชอาณาจักรของมอญ และได้ตกมาเป็นของไทยในศตวรรษที่ 12 ในปี 1281 พ่อขุนเม็งรายของล้านนาไทยได้สร้างเป็นราชอาณาจักรของตน

ภูมิศาสตร์
ลำพูนเป็นจังหวัดที่เป็นเทือกเขาล้อมรอบ อยู่ติดกับแม่น้ำปิง

หน่วยการปกครอง
จังหวัดลำพูนแบ่งการปกครองแบ่งออกเป็น 7 อำเภอ 1 กิ่งอำเภอ 51 ตำบล 520 หมู่บ้าน ดังนี้
1. อำเภอเมืองลำพูน
2. อำเภอแม่ทา
3. อำเภอบ้านโฮ่ง
4. อำเภอลี้
5. อำเภอทุ่งหัวช้าง
6. อำเภอป่าซาง
7. อำเภอบ้านธิ
8. กิ่งอำเภอเวียงหนองล่อง

สัญลักษณ์ประจำจังหวัด
ดอกไม้ประจำจังหวัด: ดอกทองกวาว (Butea monosperma)
ต้นไม้ประจำจังหวัด: จามจุรี (Samanea saman)
คำขวัญประจำจังหวัด: พระธาตุเด่น พระรอดขลัง ลำไยดัง กระเทียมดี ประเพณีงาม จามเทวีศรีหริภุญไชย

Lamphun (Thai ลำพูน) is one of the northern provinces (changwat) of Thailand. Neighboring provinces are (from north clockwise) Chiang Mai, Lampang and Tak.

History
Under its old name of Haripunchai, Lamphun was the northernmost city of the Mon kingdom of the Dvaravati period, and also the last to fall to the Thai. In the late 12th century it came under siege from the Khmer, but did not fall. However in 1281 King Mengrai of Lannathai finally seized the city, and made it part of his kingdom.

Administrative divisions
The province is subdivided in 7 districts (Amphoe) and one minor district (King Amphoe). These are further subdivided into 51 communes (tambon) and 520 villages (muban).
Amphoe

King Amphoe
1. Mueang Lamphun
2. Mae Tha
3. Ban Hong
4. Li
5. Thung Hua Chang
6. Pa Sang
7. Ban Thi
8. Wiang Nong Long

Symbols
The provincial seal shows the temple Wat Phra That Haripunchai, which was already the main temple of the city Lamphun during the Mon times. The gold-covered chedi is said to contain a relic of Buddha.
The provincial flower is the Flame of the Forest (Butea monosperma), and the provincial tree is the Rain Tree (Samanea saman).