แม่ฮ่องสอน เป็นจังหวัดในภาคเหนือของประเทศไทย มีความโดดเด่นหลายลักษณะ โดยเฉพาะสภาพภูมิประเทศ ความหลากหลายด้านวัฒนธรรม และความหลากหลายของประชากรจากหลายกลุ่มชาติพันธุ์ นับเป็นจังหวัดที่สถิติน่าสนใจหลายอย่าง เช่น มีประชากรเบาบางที่สุดในประเทศ และมีประชากรน้อยมากเป็นอันดับ 3 ขณะที่มีพื้นที่มากเป็นอันดับ 8 ของประเทศ
ภูมิศาสตร์
แม่ฮ่องสอนได้ชื่อว่าเป็น เมืองสามหมอก เนื่องจากมีสภาพภูมิประเทศเต็มไปด้วยภูเขาสูงสลับซับซ้อน สภาพอากาศมีหมอกปกคลุมตลอดเวลาส่วนใหญ่ของปี นอกจากนี้แม่ฮ่องสอนยังนับเป็นพื้นที่ปลายสุดด้านตะวันตกของประเทศ คือที่เส้นแวง 97.5 องศาตะวันออก ในเขตอำเภอแม่สะเรียง (ตะวันออกสุดของประเทศ อยู่ที่อำเภอโขงเจียม อุบลราชธานี ที่ 105.5 องศาตะวันออก)
แม่ฮ่องสอนได้ชื่อว่าเป็น เมืองสามหมอก เนื่องจากมีสภาพภูมิประเทศเต็มไปด้วยภูเขาสูงสลับซับซ้อน สภาพอากาศมีหมอกปกคลุมตลอดเวลาส่วนใหญ่ของปี นอกจากนี้แม่ฮ่องสอนยังนับเป็นพื้นที่ปลายสุดด้านตะวันตกของประเทศ คือที่เส้นแวง 97.5 องศาตะวันออก ในเขตอำเภอแม่สะเรียง (ตะวันออกสุดของประเทศ อยู่ที่อำเภอโขงเจียม อุบลราชธานี ที่ 105.5 องศาตะวันออก)
ประชากร
ประชากรในจังหวัดแม่ฮ่องสอนมีความหลากหลาย ทั้งคนเมือง ชาวไต (ชาวไทยใหญ่) จีนฮ่อ พม่า และชาวเขาเผ่าต่างๆ ราว 60% ของประชากรทั้งหมด ได้แก่ ม้ง (แม้ว) ลีซู (ลีซอ) ล่าหู่ (มูเซอร์) ลัวะ และปกฺากะญอ (กะเหรี่ยง) เป็นต้น โดยต่างรักษาวัฒนธรรมของตนเอาไว้ได้เป็นอย่างดี ขณะเดียวกันก็อยู่ร่วมกับเพื่อนบ้านที่มีวัฒนธรรมต่างกันได้โดยไม่เคยปรากฏความแตกต่างระหว่างภาษาและวัฒนธรรมแต่อย่างใดด้วยความหลากหลายของเชื้อชาติดังกล่าวนี้ ประชากรในแม่ฮ่องสอนจึงมีการใช้ภาษาที่หลากหลายด้วย
ประชากรในจังหวัดแม่ฮ่องสอนมีความหลากหลาย ทั้งคนเมือง ชาวไต (ชาวไทยใหญ่) จีนฮ่อ พม่า และชาวเขาเผ่าต่างๆ ราว 60% ของประชากรทั้งหมด ได้แก่ ม้ง (แม้ว) ลีซู (ลีซอ) ล่าหู่ (มูเซอร์) ลัวะ และปกฺากะญอ (กะเหรี่ยง) เป็นต้น โดยต่างรักษาวัฒนธรรมของตนเอาไว้ได้เป็นอย่างดี ขณะเดียวกันก็อยู่ร่วมกับเพื่อนบ้านที่มีวัฒนธรรมต่างกันได้โดยไม่เคยปรากฏความแตกต่างระหว่างภาษาและวัฒนธรรมแต่อย่างใดด้วยความหลากหลายของเชื้อชาติดังกล่าวนี้ ประชากรในแม่ฮ่องสอนจึงมีการใช้ภาษาที่หลากหลายด้วย
หน่วยการปกครอง
การปกครองแบ่งออกเป็น 7 อำเภอ 45 ตำบล 402 หมู่บ้าน
1. อำเภอเมืองแม่ฮ่องสอน
2. อำเภอขุนยวม
3. อำเภอปาย
4. อำเภอแม่สะเรียง
5. อำเภอแม่ลาน้อย
6. อำเภอสบเมย
7. อำเภอปางมะผ้า
สัญลักษณ์ประจำจังหวัด
ดอกไม้ประจำจังหวัด: ดอกบัวตอง (Tithonia diversifolia)
ต้นไม้ประจำจังหวัด: กระพี้จั่น (Millettia brandisiana)
คำขวัญประจำจังหวัด: หมอกสามฤดู กองมูเสียดฟ้า ป่าเขียวขจี ผู้คนดี ประเพณีงาม ลือนามถิ่นบัวตอง
การปกครองแบ่งออกเป็น 7 อำเภอ 45 ตำบล 402 หมู่บ้าน
1. อำเภอเมืองแม่ฮ่องสอน
2. อำเภอขุนยวม
3. อำเภอปาย
4. อำเภอแม่สะเรียง
5. อำเภอแม่ลาน้อย
6. อำเภอสบเมย
7. อำเภอปางมะผ้า
สัญลักษณ์ประจำจังหวัด
ดอกไม้ประจำจังหวัด: ดอกบัวตอง (Tithonia diversifolia)
ต้นไม้ประจำจังหวัด: กระพี้จั่น (Millettia brandisiana)
คำขวัญประจำจังหวัด: หมอกสามฤดู กองมูเสียดฟ้า ป่าเขียวขจี ผู้คนดี ประเพณีงาม ลือนามถิ่นบัวตอง
Mae Hong Son (Thai แม่ฮ่องสอน) (also Maehongson, Mae Hong Sorn or Maehongsorn) is one of the northern provinces (changwat) of Thailand, and at the same time the westernmost. Neighboring provinces are (from north clockwise) Shan State of Myanmar, Chiang Mai and Tak. To the west it borders Kayin State and Kayah State of Myanmar again. It was formerly called Mae Rong Son (also Maerongson, Mae Rong Sorn or Maerongsorn).[1]
Geography
Most of the areas of Mae Hong Son Province are complex mountain ranges and likely still pristine virgin forest. Of the approximately 6,976,650 rai of national forest reserves, 88.02% is thought to be pristine virgin forest. Mountain ranges run unbroken from north to south with important mountain ranges being the Lao-territory mountains located on the northernmost portion of the province that serve as a boundary between Thailand and the Union of Burma and the Thanon Thongchai Mountains which are in fact three adjoining ranges, the East, West and Central Thanon Thongchai mountain ranges respectively; the West Thanon Thongchai Mountains serve as a boundary between Thailand and the Union of Burma. The mountains in the east of the province serves as the boundary between the provinces of Mae Hong Son and Chiang Mai. The tallest point is Mae Ya Peak (ยอดเขาแม่ยะ) of the East Thanon Thongchai Mountains in the Pai District in the province's northeast, at 2005 metres above sea level.[3]
Most of the areas of Mae Hong Son Province are complex mountain ranges and likely still pristine virgin forest. Of the approximately 6,976,650 rai of national forest reserves, 88.02% is thought to be pristine virgin forest. Mountain ranges run unbroken from north to south with important mountain ranges being the Lao-territory mountains located on the northernmost portion of the province that serve as a boundary between Thailand and the Union of Burma and the Thanon Thongchai Mountains which are in fact three adjoining ranges, the East, West and Central Thanon Thongchai mountain ranges respectively; the West Thanon Thongchai Mountains serve as a boundary between Thailand and the Union of Burma. The mountains in the east of the province serves as the boundary between the provinces of Mae Hong Son and Chiang Mai. The tallest point is Mae Ya Peak (ยอดเขาแม่ยะ) of the East Thanon Thongchai Mountains in the Pai District in the province's northeast, at 2005 metres above sea level.[3]
Demographics
63% of the population in the province are members of the hill tribes, among them the Hmong, Yao, Lahu, Lisu, Akha and Karen. Another big ethnic group are the Shan. The province has the lowest population density of all the provinces of Thailand
Administrative divisions
The province is subdivided in 7 districts (Amphoe). These are further subdivid
ed into 45 communes (tambon) and 402 villages (muban).
1. Mae Hong Son
2. Khun Yuam
3. Pai
4. Mae Sariang
5. Mae La Noi
6. Sop Moei
7. Pangmapha
63% of the population in the province are members of the hill tribes, among them the Hmong, Yao, Lahu, Lisu, Akha and Karen. Another big ethnic group are the Shan. The province has the lowest population density of all the provinces of Thailand
Administrative divisions
The province is subdivided in 7 districts (Amphoe). These are further subdivid
ed into 45 communes (tambon) and 402 villages (muban).1. Mae Hong Son
2. Khun Yuam
3. Pai
4. Mae Sariang
5. Mae La Noi
6. Sop Moei
7. Pangmapha
Symbols
The provincial seal, Rup chang nai thong nam (รูปช้างในท้องน้ำ), is a reference to the training of wild elephants to be able to take orders in battle and for various types of animal labour.
The decision behind the selection of Rup chang nai thong nam, meaning Image of an Elephant in a Body of Water, as the provincial seal was because this was the origin of Mae Hong Son's founding, which first began with Lord Kaeo of Ma being sent to capture elephants for the Lord of Chiang Mai (1825-1846). Once in Mae Hong Son, he gathered the scattered Shan settlements to establish two main villages to be ruled over by their elected leaders, the villages of Ban Pang Mu and Ban Mae Hong Son. Indeed, the reason for the name Mae Hong Son or Village of the Elephant Training Camp Bayou was simply because the elephant training camp established there was in an area with a nearby brook.
The provincial tree is Millettia brandisiana, and the provincial flower is the tree marigold.
The official province slogan as promoted by the Thai government is:
Thai: หมอกสามฤดู กองมูเสียดฟ้า ป่าเขียวขจี ผู้คนดี ประเพณีงาม ลือนามถิ่นบัวตอง
RTGS: mok sam ruedu, Kong Mu siat fa, pa khiao khachi, phu khon di, prapheni ngam, lue nam thin bua tong
Mists thoughout the three seasons, the Kong Mu (Monastery) that scrapes the sky, verdant forests, gentle people, beautiful customs; renowned land of sunflowers
The provincial seal, Rup chang nai thong nam (รูปช้างในท้องน้ำ), is a reference to the training of wild elephants to be able to take orders in battle and for various types of animal labour.
The decision behind the selection of Rup chang nai thong nam, meaning Image of an Elephant in a Body of Water, as the provincial seal was because this was the origin of Mae Hong Son's founding, which first began with Lord Kaeo of Ma being sent to capture elephants for the Lord of Chiang Mai (1825-1846). Once in Mae Hong Son, he gathered the scattered Shan settlements to establish two main villages to be ruled over by their elected leaders, the villages of Ban Pang Mu and Ban Mae Hong Son. Indeed, the reason for the name Mae Hong Son or Village of the Elephant Training Camp Bayou was simply because the elephant training camp established there was in an area with a nearby brook.
The provincial tree is Millettia brandisiana, and the provincial flower is the tree marigold.
The official province slogan as promoted by the Thai government is:
Thai: หมอกสามฤดู กองมูเสียดฟ้า ป่าเขียวขจี ผู้คนดี ประเพณีงาม ลือนามถิ่นบัวตอง
RTGS: mok sam ruedu, Kong Mu siat fa, pa khiao khachi, phu khon di, prapheni ngam, lue nam thin bua tong
Mists thoughout the three seasons, the Kong Mu (Monastery) that scrapes the sky, verdant forests, gentle people, beautiful customs; renowned land of sunflowers
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น